Snuffelend tussen de kinderfietsen in een fietsenwinkel in Amsterdam denk ik terug aan mijn fietslessen, nu alweer zo’n 55 jaar geleden. Op een modelletje dat mijn vader had samengesteld uit verschillende kinderfietsen, werd ik begeleid door mijn oudere broer.
Bam, daar ging ik met mijn kinderfiets hard tegen de muur. Mijn hand tussen de hangreep van het stuur en de muur. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Tja, zijwieltjes waren er toen nog niet op kinderfietsen. Het was een kwestie van leren je evenwicht te bewaren, trappen en sturen. Allemaal tegelijk. , terwijl je op een kinderfiets zat die ook niet echt voor je lengte was gebouwd. Een echte nieuwe kinderfiets kwam er pas als je deze ontgroeit was. Ondertussen vertelde mijn broer dat ik me niet zo moest aanstellen, draaide de fiets bij, zette het stuur weer recht en hield hem vast terwijl ik er weer op klom. Naar een fietsenwinkel om het allemaal bij te stellen zat er niet in. Het werd op het timmermansoog van mijn vader afgesteld. Mijn broer gaf me een duw en daar ging ik weer op mijn fietsje. Hij hield me vast zodat ik niet omviel. Alhoewel.
“Zie je wel dat je kunt fietsen”, hoorde ik mijn broer roepen uit de verte. Wat?! De paniek sloeg toe en ik zwabberde wat rond en viel vervolgens omdat ik tegen de stoeprand reed. “Maar je kan het wel”, was het enige commentaar van mijn broer op mijn gehuil.
Ondertussen kijk ik in de Amsterdamse winkel naar de nieuwste modellen kinderfietsen. Inclusief zijwieltjes. Als ik denk aan het jongste kleinkind dat een nieuwe kinderfiets moet hebben, denk ik dat ik die zijwieltjes maar weglaat. Op haar eerste fietsje, een modelletje gekocht op de markt, zaten ook zijwieltjes. Na het eerste uur proberen hadden we al door dat dit niet geschikt was voor haar. Als een volleerde motorrijder probeerde ze al ‘in te hangen’ in de bochten. Dus wieltjes eraf en na twee keer vallen ging ze als een speer. Ze had ook door dat sturen niet met je stuur gaat. Geloof je dat niet? Maak je zadel maar een los, zodat die kan draaien. Je zult merken dat je meer stuurt via je zadel dan via je stuur.
Haar zus was een andere verhaal. Die was heel voorzichtig en had die zijwielen toch echt nodig. Het evenwicht houden ging haar een stuk moeilijker af. Voordeel van zo’n goedkoop kinderfietsje van de markt is dan toch ook weer dat de kwaliteit niet heel erg best is en de zijwielen automatisch begonnen te verbuigen. Ze had het niet door maar die dingen hingen zo ver boven de grond dat het kleinkind er eigenlijk geen gebruik van maakte. Ja, psychologisch. Want toe ze er af waren werd ze zo bang dat ze een paar keer viel. Net als ik zonder de begeleidende hand van mijn broer. Fiets kopen en ervaar het zelf.
Mijn oog valt op een mooi model kinderfiets van een stevige kwaliteit in de Amsterdamse fietsenwinkel. “Ja, doe die maar.”
Bekijk het promo filmpje hier: https://www.youtube.com/watch?v=Q2QCKdn1jZU.
